Een goed begin …

Je zou bijna vergeten dat er bij mij op school maar liefst zes meesters zijn! Ondertussen is mijn blik aangekomen bij twee met pen gekrabbelde woorden: ‘Zelfvertrouwen geven’.

Het is groep 8, en mijn leerling vraagt aan mijn duo-collega (okay, dat is dus wél een juf) en mij om haar zelfvertrouwen te geven. Wat een enorme uitdaging, maar wel eentje die ertoe doet. De rest van het blaadje is eigenlijk een opsomming van punten die verklaren waarom het zelfvertrouwen zo belangrijk is: ‘slecht in rekenen, ik heb geen sterke punten, op het groep 8-niveau komen’. Ik besluit haar blaadje bovenop de stapel te leggen en het eerste startgesprek met haar te voeren.

Anderen zijn beter

In het gesprek vertelt ze dat school eigenlijk niet heel leuk is, want tijdens de lessen lukt het haar maar niet om mee te komen. Anderen zijn beter dan zij, volgens haar zelfs ‘letterlijk iedereen’. Vooral bij rekenen is het kommer en kwel. Het halen van de groep 8-doelen is een droom, maar eentje die haar buiten bereik lijkt.
Al snel maken we de vergelijking dat rekenen in groep 8 vooral lijkt op ‘Domino day’. Uiteindelijk wil je dat alle steentjes op hun plek vallen, maar tijdens het opbouwen blijven er altijd plekken open. In het geval van Domino day een handigheidje, om te voorkomen dat je niet per ongeluk één steentje omstoot en weer opnieuw kan beginnen. Bij rekenen: minder handig. Ze vertelt tot in detail over hoe ze heus wel weet hoe ze de oppervlakte en inhoud moet berekenen, maar vast blijft lopen op de keersommen.

Daar gaan we voor!

Wat een schat aan informatie haal je uit zo’n gesprek. Tijdens de instructie en de verwerking had ik heus wel gezien dat ze het lastig vond, maar ze begrijpt het lesdoel! Op de toets gaat ze er niet uitkomen, maar ik weet dat ze het kan. Nu kunnen we wat dominosteentjes op de goede plek gaan leggen. Samen bespreken we dat de tafels de topprioriteit gaan krijgen. Ze kent er al 4, we gaan voor 6: groei! “Ja maar meester, dan weet ik er 6, maar dat zijn ze nog steeds niet allemaal, de rest kan het al wel en is er beter in dan ik.” Ik vraag haar eens na te denken of ze de beste voetballers van de klas kan opnoemen. Ze ratelt een heel rijtje kinderen af, en weet ook prima te benoemen wie er niet zo goed zijn in voetballen. Vervolgens de vraag wie van de goede voetballers er ook op voetbal zitten. Nog voordat ze de laatste namen heeft benoemd, valt het kwartje: “Tsja, dat is met voetbal meester, met rekenen is het anders. Ik snap heus wel wat je probeert te zeggen.”

Oefenen, proberen, doorzetten

Voor mij hét moment om in te breken, want dit soort dingen moet ze van mij horen. Want hoe goed je ergens in bent, of wilt zijn, heeft te maken met oefenen. Iemand die bij Ajax voetbalt, hoeft niet met meer plezier te voetballen dan iemand bij onze lokale S.V. Hoofddorp. En beter worden? Beter worden dan wie? Wil je de beste zijn, of ga je proberen om vanmiddag als je naar huis gaat, iets meer te weten, te kunnen of te begrijpen dan toen je vanochtend de klas inliep? Vergelijken doe je met jezelf, niet met anderen. Ieder beetje groei dat je maakt, is je gelukt omdat jij ervoor hebt gewerkt. Doorzetten leer je alleen door te proberen, en doorzetten leidt tot zelfvertrouwen.

Een vette knipoog

Aan het einde van de dag is ze nog druk met haar spullen verzamelen, terwijl de rest van de klas al op de fiets naar huis zit. “Hoe was je dag?”, vraag ik haar. “Dubbele keersommen mees, wat denk je zelf?” Stomme vraag van me, realiseer ik me net iets te laat. Ze loopt de klas uit, de gang in. Dan blijft ze even stilstaan en draait ze zich om: “Maar met begrijpend lezen heb ik doorgezet, en kon ik op alle sleutelvragen het goede antwoord vinden!” Er verschijnt een lach op haar gezicht, ik krijg een vette knipoog, en weg is ze. Tsja… met dat zelfvertrouwen gaat het wel goedkomen… want ook zelfvertrouwen is een kwestie van oefenen, en dat begint met je eigen overwinningen herkennen!